Wat een weekend, de Westelijke Regatta had alles in zich wat je kan verwachten van een wedstrijd op de Willem Alexanderbaan. Alles tussen afschuwelijk en paradijselijk weer was opnieuw aanwezig, net als alle roeiverenigingen die hun toppers tegen elkaar tekeer lieten gaan.

Zaterdag was een gure dag, veel wind en in de verte zware grijze wolken die in snel tempo naar de WAB kwamen aanzetten. De dames moesten vroeg starten voor de voorwedstrijden. Deze werd tegen Phocas, Njord/Skoll, Aegir, Orca en Theta/Triton gehouden. Dit was de eerste test voor de nieuw aangeleerde haal, Canadese stijl. De start was weer sterk, iedereen lag bij elkaar. Er werd hard geroeid, bij de 500 meter lagen de dames lagen vijfde, Orca achter ons. Alles lag nog zo dicht bij elkaar, bij de 1000 meter lagen ze vierde met nummer 1 vijf seconden voor. Het moeilijke stuk, vast houden, de snellere van het veld begonnen langzaam weg te trekken en Theta/Triton kwam dichtbij. Dit duurde tot het eind, op naar de B-finale.

De voorwedstrijd was goed gegaan, de B-finale, op naar de B-finale en daar de rest aanvegen. Dit lukte niet, tot de 1000 meter waren we bij maar daarna was de rest weg. Het eindigde in mineur en de daaropvolgende stortbui van jewelste paste in het plaatje. Er was teleurstelling, de voorwedstrijd ging zoveel beter, er werd getwijfeld, wat is er gebeurd. De koppen bij elkaar, neuzen dezelfde kant op en met borst vooruit door naar zondag.

De beurt aan het dames beginnelingen veld, de voorwedstrijd was tegen Aegir, Laga, Nereus en Gyas. Grote verenigingen, maar de dames lieten dat niet meewegen. Ze zouden roeien met het hoofd leeg, alleen focussen op de eigen wedstrijd. De wedstrijd ging goed en de tijden lagen dichtbij elkaar. We wisten dat de B-finale weer een spannende kon worden.

Om half vier was het dan zover, de dames lagen aan de start met de Theta/Triton combinatie en Gyas. De wind ging liggen, de kamprechter wachtte nog even en daar ging de zoemer. Keihard startten, voor liggen op de rest, trap ze maar weg. De dames waren enorm snel weg, er werd een halve bootlengte gewonnen op Theta/Triton en Gyas. Nu het racetempo opzoeken en doorbouwen, de dames deden het en liepen nog verder uit. Theta/Triton kon met moeite volgen, ze moesten rond de 500 meter weer een kwart bootlengte inleveren bij onze dames. Nu kwam het cruciale gedeelte, naar de 1000 meter. Bouwen ze het uit, houden ze het tempo vast?

Er werd met opzetjes gestrooid, de dames bleven bouwen, ze hielden het vol en Theta/Triton kon niet inlopen. Gyas kon het ook niet, die raakte de aansluiting kwijt. Pelargos ging door, Theta/Triton ook, 1250 meter de afstand stabiliseerde. Het was warm, de zon scheen vel, longen werden uit het lijf geroeid en geschreeuwd. De stuurtje van beide ploegen deden hun best elkaar te overstemmen, de opzetjes zo goed mogelijk te timen. Het ging zo door tot aan de 1500 meter, Theta/Triton liep langzaam in, het verschil was een kwart bootlengte in ons voordeel. Theta/Triton zette hard aan, kwamen erlangs. Onze dames lieten dit niet zomaar over zich heen gaan. Afsprinten, vol gaan! Er werd ingelopen, ondertussen kwam de finish dichter en dichter bij. Halen ze dit? Stukje bij beetje werd Theta/Triton teruggepakt. Tot aan de finishlijn, puntje puntje bij elkaar. Wie had er gewonnen?

Het was net aan Theta/Triton, nog geen vier tiende van een seconde. Het was een extreem spannende race, eentje waar de dames en wij trots op mogen zijn. En waar op de zaterdag een heuse wolkenbreuk het gevolg was, kwam ditmaal de zon vol door. Wat een race, wat een dag, wat een weekend. Dag Willem Alexanderbaan, door naar de Bosbaan, op naar de ARB!