Nabeschouwing Tromp Boat Races

Het contrast op de zaterdagochtend is groot. Waar de wedstrijdtenues na een najaar lang in de kast te hebben gelegen, eindelijk weer gedragen mogen worden, zijn de bestuurspakken thuis gebleven wegens een onuitstaanbare bierlucht. Waar de roeiers de autorit gebruiken om de dag alvast uitgebreid te analyseren, wordt de autorit voor andere gebruikt om even bij te slapen.

Nee, dit is niet het begin van een slechte grap, maar het begin van de aller eerste wedstrijd! Eenmaal in Hilversum aangekomen, zijn Thijs & Daniël al druk bezig om de skiffjes te stellen. Ze zijn nog spraakzaam en zijn onderling aan het grappen. Toch is het nu echt zo ver, voorbespreking, vlotten open, bootjes tillen. Het gegrap wordt minder en de spanning neemt toe, al zeggen ze zelf van niet. De laatste high-fives worden uitgedeeld en het is zo ver, uitzetten maar!

Terwijl Thijs & Daniël aan het oproeien zijn, staan Jurgen & Melle al te springen om te beginnen. We gaan naar de BoWa van Gyas om de 2-, Dido, op te halen. Terwijl de MatCom van Gyas er nog even inwrijft dat het ook een empacher met Carbon riggers had kunnen zijn, klimmen de heren de BoWa in. Het riggeren kan beginnen, je moet immers iets als je nog vijf uur moet wachten tot de start van je blok.

De dames komen er inmiddels ook aan, behalve Lola, want zij start zondag pas. Alle vier gaan ze op een andere manier om met de spanning, de een zegt helemaal niets, terwijl de ander non-stop aan het ‘slayen’ is. Terwijl zij de boten klaar maken, zijn Daniël en Thijs inmiddels gestart.

Aangezien je voornamelijk bomen ziet als je meefietst, kiest de meerderheid van de suporters ervoor om op de laatste brug aan te moedigen. Het punt waar de roeiers nog een kleine kilometer moeten strijden. Met de laatste bemoedigende woorden gaan ze de laatste kilometer in, nog even knallen! Na de wedstrijd grappen ze beide: ‘We zijn niet omgegaan, dus het was een prima wedstrijd’. Op een wat serieuzere noot benoemde Thijs dat het een race was waar hij veel motivatie en vertrouwen uit kan halen voor de rest van het seizoen. Een goede eerste wedstrijd dus voor beide.

Ondanks dat Melle & Jurgen al uren wachten om te roeien, is het eerst de beurt aan de dubbels! Gelijktijdig lopen Lynn & Lise en Laura & Senne naar het vlot met de Eau Eau & Twee Druppels Water op de schouders. Het ploeggevoel straalt er vanaf wanneer Lynn & Lise aankomen in uniforme outfit; wedstrijd tenue met Bordeauxrode dispuut trui erboven. Op het vlot nog een snel fotootje voor de Gram, een high-five voor de support en dan gaan met die banaan.

Eenmaal in de race, gaat het bij Lynn & Lise niet van een leien dakje. Al relatief snel in de race komt er een blessure opspelen, maar dat betekent niet dat ze opgeven. Ze maken er het beste van, en hebben ondanks de tegenslag een mooie koers gevaren. Na de wedstrijd werd er gebaald, maar konden ze er uiteindelijk om lachen, of zoals ze zelf zeiden: ‘er is weer genoeg meme-materiaal’.

Laura & Senne waren in hetzelfde blok gestart als Lynn & Lise, waar de outfit kort-kort was door het heerlijke zonnetje, bleven de halen lekker lang. Ondanks dat er bij Senne wat spanning was om het boegen op een wedstrijd als deze, ging het haar goed af. Eenmaal over de finish bleek dat ze tweede waren geworden van hun veld! Vlak achter een gevorderde boot met een tamelijke 5 en 8 scullpunten.

Dan is het nu toch echt tijd aan de 2- in de Dido, die in de volksmond net een beetje anders genoemd wordt. Wachtende op de vlotten die open gaat, bleef Melle maar op een neer stuiteren, en deed Jurgen nog snel een zenuw plasje. De vlotten gaan open en daar gaan ze dan, naar de start van een veld met vijf tegenstanders. Het zijn misschien niet de meeste tegenstanders, maar qua prestaties hebben ze de lat hoog gelegd. Ondanks de lat die de tegenstanders voor de heren hadden gelegd, was het een gewaagde wedstrijd. Waar ze zelf wat somber waren over de uiteindelijke laatste plek, spraken de coaches met lovende woorden over de wedstrijd.

Op de zondagochtend werd de auto weer goed gevuld, ondanks dat enkel Lola ging starten. Lise, Lynn, Birgit, Niels & Ik verschenen allemaal bij Tromp voor Lola. De zenuwen waren aanwezig, maar wat vooral van Lola afsprong was haar enthousiasme. Ze kon haast niet wachten om het water op te gaan om iedereen even te laten zien waar ze voor getraind had! Dat ging haar gelukkig ook goed af, met een hoger tempo dan het raceplan aan gaf, vloog ze over de Hilversumse kanalen en kon ze het ritme goed behouden.

Nadat de laatste appeltaart werd gegeten, gingen de ploegen weer richting het mooie Den Haag. Het was een mooi weekend, waar veel dingen zijn geleerd en waar ervaringen zijn opgedaan. Hoewel we nog niet terugkeren met een blik, keren we wel terug met een enorm trotse wedcom!